MYXOMA
Graag stellen wij deze maand Dribbel aan u voor, een 10-jarige Engelse Cockerspaniël.
Dribbel werd enkele maanden geleden in een andere praktijk geopereerd aan een kruisbandruptuur links achter. Er werd een TTA-techniek (Tibial Tuberosity Advancement) toegepast, waarbij een deel van het scheenbeen wordt verplaatst door middel van een implantaat. Daardoor worden de krachten in de knie geheroriënteerd.
Twee weken na de operatie werden de draadjes verwijderd en na 6 weken werd er een controle RX genomen. Op die RX was echter geen heling zichtbaar.
Dribbel stond langdurig op een pijnstiller/ontstekingsremmer en steunde op de poot.
Maar telkens er gestopt werd met de pijnstilling begon Dribbel na enkele dagen weer te manken.
Tijdens de vele controles werden telkens dezelfde klachten en symptomen waargenomen, een pijnlijke knie, manken graad 3/5 en het naar buiten draaien van de knie.
Op RX was duidelijk dat de implantaten correct zaten en ze leken geen storing of reactie te geven. Wel waren verschillende osteolytische zones te zien ter hoogte van de femur of dijbeen. Dat zijn zones waar botvernietiging aanwezig is.
Dribbel werd doorverwezen voor verder onderzoek naar een specialist ter zake. Bij een gewrichtspunctie werd abnormaal gewrichtsvocht aangetroffen. Het was bloederig, te weinig dradentrekkend vocht en waterig vocht.
De gewrichtspunctie was na onderzoek in het labo niet diagnostisch, waarop beslist werd om een biopt te nemen van de osteolytische letsels ter hoogte van de femur.
Het labo ontving weefsel uit meerdere fragmenten van gemineraliseerd bot en van synovium
(slijmvlies van de gewrichtsholten). Hun besluit was dat er een abnormale weefselaangroei aanwezig was maar er waren geen tekenen van maligniteit (kwaadaardigheid).
Ondertussen waren de onderzoeken enkele weken bezig en stond Dribbel steeds op zware pijnstilling.
Desondanks bleef hij het lastig hebben, nu en dan mank, niet meer speels of zichzelf zijn, …
De aanhoudende klachten en fulminante botdestructie deden steeds meer denken aan een tumor. Maar uit de biopten van gewrichtsvocht en bot kon dit niet aangetoond worden.
In samenspraak met de eigenares werd toch beslist om het achterbeen te amputeren.
Enkele weken geleden voerden we de pootamputatie van Dribbel uit op de praktijk. Deze operatie is vlot verlopen, na drie dagen kwam hij op controle en kwam Dribbel vrolijk binnen gehuppeld. Tien dagen later werden de draadjes uitgehaald, de wonde was mooi genezen.
De eigenares had eindelijk haar lieve, speelse en vrolijke hond terug.
Ondertussen was het nog even afwachten naar het resultaat van het labo, want na de operatie werd het volledige kniegewricht opgestuurd voor onderzoek.
Toen deze binnen kwam werd het vermoeden bevestigd, ter hoogte van het kniegewricht was er een synoviaal myxoma, wat een kwaadaardige tumor is met betrekking tot de slijmvliesbekleding van het gewricht.
Deze tumoren omgeven het volledige gewricht en blijven vaak beperkt tot het gewrichtskapsel, ze zijn lokaal infiltratief en infiltreren in het omgevende weefsel en bot.
De beslissing tot amputatie was dus de enige en juiste. Deze tumoren metastaseren normaal niet, wat wil zeggen dat er geen uitzaaiingen zijn.
Eind goed, al goed!
ABCES TER HOOGTE VAN OORSCHELP
Dancer kwam op een avond thuis met een vies en pijnlijk oor. Vermoedelijk had hij gevochten had met een kat uit de buurt…
De dag nadien wou hij niet meer naar buiten, hij wou wel nog eten maar was duidelijk niet in zijn haak. Daarop belden de baasjes ons op om eens langs te komen met hem.
Op de praktijk werd al snel duidelijk dat Dancer een abces had ter hoogte van zijn oorschelp. Er waren ook grote gaten in de oorschelp zichtbaar, dat was duidelijk een bijtwonde.
Het abces werd geopend en gespoeld. De nodige pijnstilling en antibiotica werd opgestart en Dancer mocht naar huis om daar verder te herstellen met een kraagje aan, zodat hij niet aan zijn oortje kon krabben en zo de wonde erger kon maken.
Na 2 dagen kwam hij terug langs voor controle. Het oortje was meer doorbloed maar hij had enorme jeuk en het oor zag er esthetisch niet ok uit.
Er werd beslist Dancer zijn oorschelp te amputeren. Zo kon de wonde mooier genezen en was het herstel minder lang. Want Dancer was niet akkoord met zijn kraagje en begon enorm te krabben waardoor hij bij zichzelf schade aanrichtte in zijn nek.
Na de operatie werd een verband aangelegd, kreeg Dancer de nodige medicatie en kon alles mooi genezen. Na 2 weken werden de draadjes verwijderd en zag de wonde er goed uit.
Momenteel stelt hij het goed, is alles mooi genezen en kan hij weer buiten spelen.
Tevreden patiënt en tevreden eigenaars! Dat maakt ons werk des te leuker!
GEBITSCONTROLE VAN HET PAARD
De tanden van een paarden groeien hun hele leven lang. In totaal heeft een paard 36 tot 42 tanden, waarvan 12 snijtanden, 24 kiezen, soms 4 haaktanden en sommige paarden hebben 1 of 2 (blinde) wolfskiezen.
In de natuur spendeert een paard veel tijd aan het grazen en fijnmalen van vezelrijke voeding, tot wel 16 uur per dag. De huisvesting van paarden is doorheen de tijd zodanig gewijzigd dat paarden vaak te weinig vezelrijke voeding krijgen, waardoor de kiezen onregelmatig en minder afslijten.
Daarom is één van de meest voorkomende problemen emailpunten, dit zijn scherpe punten/haakjes die ontstaan aan de buitenzijde van de kiezen in de bovenkaak (naast de wangen) en aan de binnenzijde van de kiezen in de onderkaak. Dit veroorzaakt pijn tijdens het eten en het rijden.
Er wordt aangeraden om minstens jaarlijks het paardengebit te laten controleren, bij bepaalde tandproblemen soms meerdere keren per jaar. Een grondige visuele inspectie van het paardengebit kan enkel gebeuren wanneer het paard licht gesedeerd wordt, met behulp van een lichtbron en een mondspiegel. Wij maken gebruik van een elektrische rasp, omdat er veel preciezer kan gewerkt worden in vergelijking met een grove handrasp. Dankzij onze snoerloze rasp kunnen wij ook te velde de nodige zorgen bieden. Wij maken voor elk paard een tandenfiche, waarop elke afwijking per tand wordt genoteerd. Zo kunnen wij de beste zorgen en opvolging voor uw paard aanbieden.
Er kunnen verschillende aandoeningen voorkomen ter hoogte van het gebit, waarvan parodontitis (ontsteking van het tandvlees), diastema’s (ontsloten ruimte tussen 2 aanpalende tanden), cariës (tandbederf), EOTRH (equine odontoclastic tooth resorption and hypercementosis), infectie van de tandwortel, tandfractuur,… enkele voorbeelden zijn.
Voorkomen is beter dan genezen, maak dus tijdig een afspraak voor een gebitscontrole van uw dier!
HEUPLUXATIE
Barney, een jonge speelse kater van 2 jaar, kwam op een dag thuis op 3 pootjes. Daarmee willen we zeggen dat hij mankte op een pootje en daar helemaal geen steun op nam.
De eigenaars zelf hadden een doffe klap gehoord voor Barney thuis kwam. De kans was dus reëel dat de kat was aangereden door een auto.
Tijdens een algemeen lichamelijk onderzoek werd duidelijk dat één van zijn achterpootjes zeer pijnlijk was bij manipulatie, het voelde ook wat warm aan. We vermoedden al snel dat Barney een heupluxatie had door middel van trauma (het auto-ongeval).
Om dit te bevestigen, maken we gebruik van radiografie. Op de RX-foto werd ons vermoeden inderdaad bevestigd.
Barney had een heupluxatie, dat wil zeggen dat zijn dijbeenkop uit de heupkom was, wat bij katten vaak voorkomt. Dit gebeurt meestal (zoals bij ons gevalletje) door trauma maar dit kan ook bijvoorbeeld een val van de trap kan zijn, …
Als behandeling zijn er verschillende opties;
-
Reductie van de heup zonder operatie
-
Indien de luxatie recent is, is het soms mogelijk om de dijbeenkop weer op zijn plaats te trekken.
-
Er kan helaas vrij snel opnieuw een luxatie optreden
-
Indien de reductie gelukt is, kan de dijbeenkop of heupkom beschadigd zijn, wat later artrose met zich meebrengt
-
-
Reductie met operatie
-
Er is een ligament dat de heup in de kom houdt, welke kan scheuren bij luxatie. Hierdoor gaat het ligament granuleren en zo een bol bindweefsel vormen in de heupkom.
-
Operatief kan een soort van kunstband geplaatst worden, een Hip Troggle genoemd. Met deze kunstband gaat men de dijbeenkop in de heupkom trekken.
-
-
Reductie niet mogelijk
-
In dit geval gaan we de dijbeenkop en nek afzagen.
-
Bij Barney was geen reductie mogelijk en hebben we gekozen voor een heupkop- en nekresectie.
Dat wil zeggen dat zowel de nek als het kopje van het dijbeen – dat verbinding maakt in het heupgewricht – werd verwijderd. Met weke delen werd een fibreus schijngewricht gemaakt waardoor het beenderig contact tussen dijbeen en bekken vermeden wordt. Op deze manier wordt de pijn voor het dier weggenomen.
Meteen na de operatie is vroege beweging noodzakelijk voor een zo goed mogelijk functioneel herstel! Passieve buig- en strekoefeningen doen meermaals per dag (20-30 keer per oefening) om de spiermassa te behouden.
Deze manipulatie moet uitgevoerd worden tot het dier zijn lidmaat zelf gaat gebruiken.
Beweging kan ook gestimuleerd worden met eten en speelgoed.
Na 4 dagen en 14 dagen kwam Barney op controle. Bij de 2e controle werden ook de draadjes verwijderd. Tot die tijd had Barney een kraagje aan zodat hij niet kon likken of bijten aan de wonde.
Naast de manipulatie kreeg hij ook de nodige antibiotica en pijnstillers/ontstekingremmers mee.
Ondertussen is Barney terug zijn oude zelf, rondcrossen in de tuin, klimmen in de bomen en rennen achter of meestal voor de hond zijn terug dagelijkse activitijden.
Deze prachtige foto is enkele maanden na zijn operatie. Wij zijn alvast trots om opnieuw deze gezonde, gelukkig kat te zien.
MEGACOLON
De baasjes van Spiroh, een 10 jarige gecastreerde kater, kwamen binnen met de klacht dat Spiroh al enkele dagen geen stoelgang meer maakte. Er was duidelijk een harde, pijnlijke massa te voelen in de buik. We maakten een RX op de praktijk en zo werd duidelijk dat Spiroh een obstipatie had, waardoor een megacolon is ontstaan.
Een megacolon wil zeggen dat het colon (dikke darm) tot aan het rectum (endeldarm) veel wijder dan normaal is, waarbij de elasticiteit en spierkracht van de darmen vrijwel verdwenen is.
De oorzaak waarom mest zich ophoopt in het laatste deel van de dikke darm is moeilijk te achterhalen. Indien dit gebeurt, is de mest te lang aanwezig, wordt er te veel vocht aan de mest onttrokken en wordt deze te droog en keihard. Door deze harde, droge mest zal de darmwand uitrekken en wordt de wand slap. Hierdoor kan er minder druk uitgeoefend worden op de mest en wordt mesten moeilijk of onmogelijk.
De klachten van een megacolon;
– Verstopping van de darmen
– Opgezwollen pijnlijke buik
– Soms ook buikkrampen
– Overloopdiarree (dunne mest die langs de harde mest lekt)
– Pijnlijke kloven in anus door het harde persen
– Uitdroging
Via laxeermiddelen proberen we eerst om de mest soepeler te maken zodanig deze kan afkomen. Indien dit niet lukt moet het aangetaste stuk darm chirurgisch weggenomen worden.
Bij Spiroh was laxatie, doormasseren van het colon en manueel afhalen van de mest door middel van een enema gelukkig voldoende. Om uitdroging tegen te gaan werd Spiroh aan een infuus gehouden in de praktijk. Na enkele dagen kon hij naar huis met de nodige medicatie en een aangepast vezelrijk dieet.
STERILISATIE KONIJN
Kent u als konijneneigenaar de volgende problemen?
Mijn konijn is ongewild zwanger, heeft een baarmoederontsteking, heeft baarmoederkanker of melkkliertumoren, is agressief of schijnzwanger, wil de koppeling niet laten lukken, …
Veel van deze problemen zijn grotendeels te voorkomen door uw konijn te laten steriliseren. In theorie spreekt men echter van een castratie aangezien de baarmoeder en eierstokken volledig verwijderd worden.
Indien u een vrouwelijk konijn hebt is het voor de gezondheid beter dat u deze laat steriliseren want 50-80% van de vrouwelijke konijnen krijgt op latere leeftijd te maken met baarmoederkanker.
Deze ingreep kan vanaf 6 maand uitgevoerd worden en gebeurt het beste voor de leeftijd van 2 jaar.
Bij dieren houdt een chirurgische ingreep met anesthesie altijd een klein risico in voor de patiënt. Aangezien konijnen gevoeliger zijn voor anesthesie, dan bvb. kat en hond, heeft een konijn meer kans op anesthesie gerelateerde complicaties. Zoals jullie wel zelf ondervinden zijn konijnen enorm stressgevoelig, wat voor problemen kan zorgen tijdens en vooral na een ingreep.
Zoals bij alle operaties gaan wij zo veilig mogelijk te werk. Zo krijgen konijnen voor de operatie al een pijnstiller, wordt de operatie uitgevoerd onder gasanesthesie en wordt de lichaamstemperatuur goed gecontroleerd.
Na de operatie wordt het konijn lekker warm gehouden en dienen we medicatie toe waardoor het dier zo snel mogelijk weer wakker wordt. Indien het konijn wakker is, is het belangrijk dat het terug gaat eten. Meestal is het na de operatie noodzakelijk dat wij of de eigenaar het konijn eerst dwangvoeren en dat we eventueel darmstimulerende medicatie toedienen. Het is belangrijk dat een konijn eet. Als de darmen van een konijn meer dan 24 uur stil liggen, kan dit fataal zijn. Het is zeer belangrijk dat uw konijn na de operatie zelf gaat eten, gaat keutelen en dat ze alert is. Ook thuis dient nog verdere pijnstilling te worden gegeven.
Sterilisatie van het konijn brengt dus een zeker risico mee, maar de risico’s van operatie zijn verwaarloosbaar tov het risico’s op gezondheidsproblemen op latere leeftijd.
Op de foto’s ziet u Lilly, zij werd vorige week bij ons geopereerd en stelt het nu zeer goed. Ze eet goed, keutelt goed en huppelt alweer vrolijk rond.
HUID- EN VLEESWONDE ACHTERBEEN
In juni werden wij opgeroepen voor het paard Zandokan, hij had zich namelijk ongelukkig verwond aan de achterbenen. Daar aangekomen was rechts achter een grote huid- en vleeswonde aanwezig. Het bot lag bloot en ook de strekpees was voor een deel beschadigd. Links achter was er een grote huidwonde aanwezig.
De wondes werden gereinigd, ontsmet en in verband geplaatst om zo getransporteerd te worden naar de dierenkliniek. Het paard werd daar onder algemene anesthesie gebracht en de wonde aan het rechter achterbeen werd uitgebreid gecurreteerd en vervolgens gehecht; alsook werd gecontroleerd of het onderliggende gewricht (van de sprong) betrokken was. De operatie is goed verlopen en er was gelukkig geen gewrichtsinfectie aanwezig. De wonde aan het linkerachterbeen werd verder conservatief behandeld (wondverzorging, zalf+verband).
Na 1 maand werd Zandokan naar onze praktijk gebracht voor de verdere verzorging, verbandwissel en opvolging van de wondes aan de achterbenen.
Deze week, 3 maand na het ongeval, is de wonde mooi genezen (zie foto). Zandokan mag terug naar huis voor de verdere revalidatie met aangepast trainingsschema. We wensen hem en zijn eigenaar(s) verder veel succes toe!
SCHURFT KONIJN
Ook deze maand hadden we op een middag te kampen met een ziek gevonden konijntje. Een volwassen voedster (vrouwelijk konijn) werd binnengebracht. Het dier was enorm mager en het hoofd en de oren zaten volledig onder de korsten.
Na onderzoek werd duidelijk dat het konijn schurft had. Schurft is door de symptomen en door microscopisch onderzoek van een huidafkrabsel te herkennen.
Symptomen zoals jeuk, krabben, kale plekken, wondjes, bruine ingedroogde korsten, ontstoken oorschelp, algehele zwakheid en vermagering zijn typerend bij schurft.
Oorschurft ontstaat doordat een mijt (Psoroptes Cuniculi) binnendringt in de oorschelp van het konijn. In het beginstadium is het moeilijk te herkennen door de eigenaar. Let vooral geregeld op de volgende symptomen ;
door de enorme jeuk zal uw konijn steeds met zijn achterpootjes willen wrijven aan zijn oren, hij zal het aangetaste oortje iets laten hangen en er wordt af en toe met het kopje geschud.
Konijnen zullen zich dus besmetten door contact met een besmet konijn. Maar ook de omgeving zoals het hokje en het stro waarin een konijn met oormijt gezeten heeft kunnen voor besmetting zorgen. Oormijt is namelijk enorm besmettelijk.
De volwassen oormijt leeft aan de oppervlakte van de huid en boort hier gaten. De totale cyclus van een mijt duurt 3 weken. Indien deze mijt de gastheer verlaat, overleeft deze nog 21 dagen.
Indien oormijt niet behandeld wordt, kan deze ook door het trommelvlies breken en zo voor middenoorontsteking maar ook voor neurologische problemen zorgen. Het is dus zeer belangrijk om vroeg in te grijpen.
Gelukkig is de behandeling van schurft bij het konijn tegenwoordig zeer mens- en diervriendelijk.
We gaan het dier minstens driemaal behandelen met ivermectine (om de 7-14 dagen) of met een pipetje Stronghold (werkzame stof Selamectine), dit met een interval van één maand.
Indien het dier goed is behandeld en u de omgeving / het hok voldoende gereinigd en ontsmet hebt, heeft schurft een goede prognose. Hygiëne is ook in dit geval dus zeer belangrijk.
Ondertussen stelt dit konijntje het enorm goed. We kregen van de verzorgster al enkele foto’s doorgestuurd. Na amper 3 weken ziet het konijn er al stukken beter uit. Een echte metamorfose!
MYIASIS OF MADENZIEKTE
Groot gevaar voor oa. konijnen in de komende warme maanden
Wat?
Indien uw konijn vieze haren, een plakpoep, een wonde of een huidontsteking zoals urinebrand, … heeft moet u als eigenaar oppassen. Deze zwakke plekken van uw konijn zijn namelijk enorm aantrekkelijk voor vliegen. Vooral de groene vleesvlieg legt hier graag eitjes in waardoor myiasis ontstaat.
Myiasis of de madenziekte is een aandoening waarbij vliegen eitjes leggen in de haren van uw dier. Uit deze eitjes komen maden die onder de huid kruipen en daar enorme ravage aanrichten. Indien u maden opmerkt bij uw konijn is het belangrijk dat u meteen naar de dierenarts gaat om de behandeling tegen myiasis te starten.
Om het konijn te behandelen wordt het onder sedatie gebracht. We gaan in eerste instantie de haren zoveel mogelijk wegscheren om daarna de maden te verwijderen en de huid te spoelen. Het is belangrijk om zo snel mogelijk te behandelen. Maden richten snel enorme schade aan en het konijn kan hierdoor overlijden. Als nabehandeling krijgt het konijn de nodige antibiotica en pijnstilling mee naar huis.
Beter voorkomen dan genezen!
We raden aan om zowel uw konijnenhok als uw konijn zelf zeer goed in de gaten te houden, vooral bij warm weer.
Controleer uw dieren in de zomer dus geregeld. Tweemaal daags is aangeraden aangezien myiasis heel snel kan ontstaan. Hygiëne van het hok is uiteraard ook enorm belangrijk!
Indien uw konijn last heeft van een plakpoep zal u de voeding moeten aanpassen.
Qua voeding is het aangewezen uw dier onbeperkt hooi of gras te geven en dagelijks een portie verse groenten en kruiden.
Eén soeplepel korrels per dag is voldoende voor uw konijn. Hierbij kiest u best voor een homogene korrel en geen mengeling. Konijnen eten namelijk zeer selectief waardoor ze onvoldoende voedingsstoffen kunnen binnen krijgen indien ze enkel de bestanddelen opeten die ze graag lusten.
Preventief beschermen is zeker aan te raden. Dit kan bijvoorbeeld met een pipet stronghold aan te brengen, de werkzame stof zal een preventieve werking hebben bij konijnen tegen myiasis. We adviseren dus om gedurende de warme maanden elke 3 a 4 weken stronghold aan te brengen.
Voorbeeld van op onze praktijk
In de praktijk werd een konijntje binnen gebracht met een grote wonde welke vol met maden zat. Aangezien het konijn zo gevonden werd weten we de juiste oorzaak niet van deze myiasis. Mogelijk had het konijn een wonde waar de vliegen naartoe gekomen zijn en hebben de maden daarna de wonde enkel groter gemaakt.
De wonde werd op de praktijk onder sedatie verzorgd. De maden werden verwijderd en de wonde werd proper gemaakt en gehecht. Aangezien het konijn niet wou eten hebben we de opvolging in de praktijk gedaan. De eerste dagen hebben we het konijn moeten dwangvoederen maar na elke dagen kwam zijn eetlust terug. Na 10 dagen antibiotica, pijnstillers en ontstekingremmers mocht het konijn naar huis.
Binnen enkele dagen komt hij nog eens op controle om de hechtingen te verwijderen.
EOTRH (Equine Odontoclastic Tooth Resoption and Hypercementosis)
In de praktijk kwam Palermo langs, een KWPN van 20 jaar oud, met een klacht aan de snijtanden. Deze gaven al jaren een pijnlijk gevoel, vooral tijdens het doorbijten van hard voedsel. Het tandvlees was ontstoken, trok zich terug van de wortelbasis, tandsteen was overmatig aanwezig en enkele snijtanden zaten los. Enkele tevergeefse behandelingen waren achter de rug. Op de praktijk werd dan ook snel beslist de tanden te trekken aangezien Palermo de aandoening EOTRH had.
EOTRH is een aandoening bij het paard aan de snijtanden, meestal bij oudere koudbloedpaarden. De tandwortels worden door de ziekte aangetast. Ze lossen heel langzaam op en reageren door extra cement af te zetten.
Het probleem doet zich meestal eerst voor aan de buitenste snijtanden en gaat dan langzaam richting de midden- en binnensnijtanden. Soms worden ook de haaktanden aangetast. De symptomen van EOTRH zijn;
Verdikking van de snijtanden thv de wortels
Loszittende snijtanden
Ontstoken tandvlees dat zich terugtrekt van de wortelbasis
Enorme hoeveelheid tandsteen
Moeilijk harder voedsel kunnen doorbijten
Ranzige geur uit de mond
De precieze oorzaak van deze aandoening is onbekend, maar een verstoring van het immuunsysteem kan aan de basis liggen. De diagnose wordt meestal gesteld op basis van een klinisch onderzoek. Een definitieve diagnose kan gemaakt worden via röntgen foto’s, waarbij wordt aangetoond of er al dan niet sprake is van tandoplossing, cementvorming of een combinatie daarvan. Via röntgen foto’s kan de aandoening in een vroeg stadium waargenomen worden.
Indien de aandoening in een vroeg stadium waargenomen wordt kunnen ondersteunende maatregelen genomen worden. De voortanden regelmatig reinigen en pijnstillers geven zijn hierbij enkele voorbeelden.
Maar in een verder gevorderd stadium is het noodzakelijk dat de aangetaste tanden getrokken worden. Momenteel is dit de enige oplossing om een paard met EOTRH pijnvrij te krijgen.
Voor deze operatie moeten paarden niet op een operatietafel, maar ze worden met zware sedatie in een onderzoeksbox geplaatst.
Een paard kan verbazingwekkend genoeg ook zonder snijtanden voedsel opnemen. In het begin wordt aangeraden het paard een slobber te geven om het makkelijker te maken. Later kan een paard relatief makkelijk krachtvoer, ruwvoer en zelfs gras opnemen.
ENUCLEATIE OOG
Enkele weken geleden werd een straatkatje opgevangen die de naam Daantje kreeg.
Zijn linkeroog was duidelijk niet in orde. Maar algemeen was hij een gelukkig en speels kitten.
Tijdens een raadpleging bij een andere dierenarts kreeg Daantje ontstekingsremmers, pijnstillers en druppeltjes voor in zijn ogen. Maar tevergeefs. Na behandeling bleek de situatie niet te verbeteren. Daantje kwam langs op onze praktijk voor een second opinion. Zijn oogje was letterlijk aan het verschrompelen en de enige optie was een enucleatie (operatieve verwijdering) van zijn oog. Zo zou Daantje geen last meer hebben van zijn slechte oogje en een kat kan perfect functioneren met één oog.
Na een geslaagde operatie en een spoedig en mooi herstel kan Daantje terug rondhuppelen, springen en crossen zonder onnodige verzorging te moeten ondergaan.
FLUDT = Feline Lower Urinary Tract Disease
= Aandoeningen van de lagere urinewegen bij katten:
In onze praktijk kwam Dushi langs, een gecastreerde kater van 9 jaar oud. Hij kwam binnen met de klachten: persen en niet kunnen urineren, pijnlijk abdomen en afwijkend gedrag. De kat had al gedurende 3 dagen niet meer geplast. Bij de palpatie werd dan ook snel duidelijk dat de blaas overvol zat en we te maken hadden met een obstructie van de urethra of plasbuis.
De volgende symptomen kunnen voorkomen bij een aandoening van de lagere urinewegen.
* Persen en willen urineren zonder resultaat
* Urineren op ongewenste plaatsen
* Pijnlijk urineren
* Bloed in urine
* Overmatig likken van de schaamstreek
Indien uw kat een van de bovenaande symptomen vertoont, is het belangrijk dat u meteen naar uw dierenarts gaat.
Om de blaas te legen moest Dushi gesondeerd worden. Het inbrengen van de sonde ging eerst moeilijk, vermoedelijk omdat er kristallen of blaasstenen een verstopping vormden in de plasbuis. Deze verstopping is meestal ter hoogte van de penistop, omdat daar een vernauwing van de plasbuis plaatsvindt. Uiteindelijk kon de blaas via de sonde geledigd worden.
De urine werd onderzocht onder de microscoop, en er waren duidelijk kristallen zichtbaar.
De blaas werd volledig gespoeld met fysiologisch serum. Daarna werd de sonde verwijderd om infecties via de sonde te vermijden.
Er werd een bloedonderzoek uitgevoerd om de nierfunctie te controleren. Wanneer een dier niet kan plassen, kunnen ook de afvalstoffen het lichaam niet verlaten. Door de verhoogde druk in de nieren kunnen deze beschadigd worden. Bij Dushi waren de nierwaarden verhoogd, waardoor hij aan het infuus moest om zijn waarden terug te stabiliseren. Na een bloedcontrole (3 dagen later), waren de nierwaarden gelukkig gestabiliseerd.
Als behandeling kreeg Dushi ontstekingsremmers, een spasmolyticum en een spierontspanner.
De medicatie deed zijn werk en Dushi plaste terug. Om nu preventief de groei van blaasstenen of kristallen te remmen, neemt de kat medicatie dat de urine verzuurt. Ook voldoende drinken moet gestimuleerd worden.
Voeding kan ook een belangrijke rol spelen. Zo is het belangrijk voeding te geven aan uw huisdier dat een juiste pH-waarde of zuurtegraad bevat en ook voeding met weinig zout in om de nieren gezond te houden. Zwaarlijvige katten hebben sneller blaas- en nierproblemen. Uw huisdier een gezond gewicht bezorgen is al een deel van het preventief werk.
VREEMD VOORWERP
Regelmatig treffen we dieren in onze praktijk aan die een vreemd voorwerp hebben opgegeten. Men komt binnen met klachten zoals pijnlijke buik, niet meer eten, braken of obstipatie. Eerst zal de dierenarts een klinisch onderzoek uitvoeren. Nadat de algemene informatie over het dier gecheckt wordt, zal de dierenarts een anamnese afnemen. Hierbij worden vragen gesteld om zo meer te weten te komen over het probleem. Vragen zoals wat de klachten zijn, hoe lang de klachten aanwezig zijn, wat de algemene toestand is van het dier en ook het eet- en drinkgedrag en vragen over de ontlasting en de urine worden gesteld. Daarna volgt een algemeen onderzoek waarbij de ademhaling, pols, temperatuur, slijmvliezen ed. gecontroleerd worden. Omdat de klachten bij een vreemd voorwerp vooral niet eten en braken zijn, zal de dierenarts het abdomen (= buikholte) palperen en ausculteren. Wat in de volksmond bevoelen en beluisteren betekent. Om een vreemd voorwerp uit te sluiten of net te bevestigen wordt daarna een RX en/of een echo gemaakt van het abdomen en van de darmen.
Naast het braken en slomer worden kunnen de dieren ook koorts krijgen. Dit omdat de darm rond het vreemd voorwerp uitrekt, beschadigd wordt en ontstoken geraakt. Als er te lang gewacht wordt met ingrijpen kan er een perforatie optreden. Vooral wanneer het voorwerp scherpe randen heeft.
Honden kunnen soms al even iets opgegeten hebben. Zolang het voorwerp zich in de maag bevindt, kan het soms weinig klachten veroorzaken. Het is meestal pas als het via de maaguitgang binnen treedt in de darm dat bij de meeste dieren de symptomen ontstaan. De meeste blokkades gebeuren dan ook bij de overgangen, zoals van de maag naar de darm of van de ene naar de andere darm.
De behandeling is altijd operatief, tenzij het voorwerp klein is, geen schade kan aanrichten en het dier geen symptomen heeft. Dan kan het met de mest zonder problemen door de darm geraken. In dit geval zullen verschillende controle foto’s getrokken worden om na te gaan of het voorwerp al dan niet op schuift.
Het is zeer belangrijk om te voorkomen dat uw dier iets kan opeten. Aangezien het levensbedreigend is, willen we u er attent op maken dat honden soms de meest abnormale dingen naar binnen spelen. Het gaat van zowel speelgoed en balletjes naar botten en zelfs kledingsstukken.
GEVALLETJES IN DE PRAKTIJK
Regelmatig treffen we dieren in onze praktijk aan die een vreemd voorwerp hebben opgegeten. Men komt binnen met klachten zoals pijnlijke buik, niet meer eten, braken of obstipatie. Eerst zal de dierenarts een klinisch onderzoek uitvoeren. Nadat de algemene informatie over het dier gecheckt wordt, zal de dierenarts een anamnese afnemen. Hierbij worden vragen gesteld om zo meer te weten te komen over het probleem. Vragen zoals wat de klachten zijn, hoe lang de klachten aanwezig zijn, wat de algemene toestand is van het dier en ook het eet- en drinkgedrag en vragen over de ontlasting en de urine worden gesteld. Daarna volgt een algemeen onderzoek waarbij de ademhaling, pols, temperatuur, slijmvliezen ed. gecontroleerd worden. Omdat de klachten bij een vreemd voorwerp vooral niet eten en braken zijn, zal de dierenarts het abdomen (= buikholte) palperen en ausculteren. Wat in de volksmond bevoelen en beluisteren betekent. Om een vreemd voorwerp uit te sluiten of net te bevestigen wordt daarna een RX en/of een echo gemaakt van het abdomen en van de darmen. Naast het braken en slomer worden kunnen de dieren ook koorts krijgen. Dit omdat de darm rond het vreemd voorwerp uitrekt, beschadigd wordt en ontstoken geraakt. Als er te lang gewacht wordt met ingrijpen kan er een perforatie optreden. Vooral wanneer het voorwerp scherpe randen heeft. Honden kunnen soms al even iets opgegeten hebben. Zolang het voorwerp zich in de maag bevindt, kan het soms weinig klachten veroorzaken. Het is meestal pas als het via de maaguitgang binnen treedt in de darm dat bij de meeste dieren de symptomen ontstaan. De meeste blokkades gebeuren dan ook bij de overgangen, zoals van de maag naar de darm of van de ene naar de andere darm. De behandeling is altijd operatief, tenzij het voorwerp klein is, geen schade kan aanrichten en het dier geen symptomen heeft. Dan kan het met de mest zonder problemen door de darm geraken. In dit geval zullen verschillende controle foto’s getrokken worden om na te gaan of het voorwerp al dan niet op schuift. Het is zeer belangrijk om te voorkomen dat uw dier iets kan opeten. Aangezien het levensbedreigend is, willen we u er attent op maken dat honden soms de meest abnormale dingen naar binnen spelen. Het gaat van zowel speelgoed en balletjes naar botten en zelfs kledingsstukken.
Uit deze Duiste staande hond werd een mengeling van metaal, plastiek en gras gehaald. De hond kwam binnen met de klacht van braken. Gelukkig wist de eigenares dat de hond af en toe een vreemd voorwerp durft opeten. Ze kwam snel naar ons en zo waren we er op tijd bij.
Bij deze Shih-Tzu was er ook de klacht van braken bij de baasjes. Bij dit teefje zat er bloed bij en er was thuis een nylon-kous verdwenen. De kans dat we deze gingen terug vinden was er en werd ook werkelijkheid. De duidelijk zwaar aangetaste darm is te zien op de foto.
Deze labrador had restanten van hoeven opgegeten terwijl de hoefsmid langs was geweest. Sindsdien at de hond niet meer, braakte hij en was hij algemeen (te) lam. Na palpatie was te duidelijk dat de hond een soepele buik had, dus er werd een RX foto gemaakt om de oorzaak te achterhalen. Maar deze gaf echter een zeer onduidelijk beeld. Er werd een bloedonderzoek uitgevoerd waaruit een infectiebeeld kwam. Er werd beslist om de hond te opereren en maar best ook..
Een stukje darm was enorm aangetast en er werd een handschoen uitgehaald!
Enkele maanden geleden kwam de kat Nera thuis met een afhangend been, hoogstwaarschijnlijk door een aanrijding. De steunname links achter was volledig verdwenen. Het ging om een gesloten fractuur die op de tast voelbaar was. Om te achterhalen met wat voor breuk we te maken hebben, maken we röntgenfoto’s. Op de foto’s was duidelijk een tibiafractuur te zien net boven de tarsus. Als behandeling werd een interne fixatie aangewezen, namelijk een orthopedische beenplaat of een intramedullaire pin. Hierbij kon de fractuur gereponeerd of weer op zijn plaats gebracht worden. De eigenaar koos voor de pin.
Om de breuk mooi te laten genezen, werd aangewezen Nera enkele weken benchrust te geven. Zo kunnen complicaties voorkomen worden. Na een week kwam Nera op controle. De wonde was mooi aan het genezen en ze begon al terug steun te nemen op haar pootje. Zes weken later werd een controlefoto genomen, daarop was te zien dat de breuk mooi genezen was en er werd beslist de pin te verwijderen.
Pin tijdens de operatie. Er wordt altijd een controlefoto gemaakt om te zien of de pin op de juiste plaats aangebracht werd.
Deze röntgenfoto is de controlefoto 6 weken na de operatie. Daarop is de brug tussen de fragmenten voldoende aanwezig waardoor we de pin verwijderden.
Deze maand zetten we Brechtje in de kijker, een schattige shetlandpony van 16 jaar. Toen de eigenaars Brechtje kochten was zijn linker oog al verwijderd. Hierbij hadden ze het derde ooglid en reststructuren laten zitten waardoor de oogleden open stonden. Het probleem was dat dit een broedhaard werd voor bacteriën en vliegenlarven. Ondanks dat de wonde dagelijks zorgvuldig werd uitgekuist en de pony een vliegenkap aanhad, kon men geen ontsteking voorkomen.
Het derde ooglid en conjunctivae ( = bindvlies) werden verwijderd om zo de erg ontstoken (en bloederige) weefsels te verwijderen. De wonde genas vlot en mooi, zodat de hechtingen konden verwijderd worden na 10-14 dagen. Ondertussen is de operatie enkele maanden geleden en stelt Brechtje het zeer goed. Brechtje is gelukkig en ook kunnen de eigenaars nu zonder zorgen genieten van hun pony.
En enkele foto’s een paar weken na de operatie..
Schilfermijt of Cheyletiella-mijt Puppy Darko kwam bij ons binnen met de klacht enorm veel jeuk te hebben. De pup krabde enorm veel en er waren duidelijk kale plekken te zien onder andere aan zijn oren, liesstreek en billen. Er waren erge huidletsels, korsten en roodheid aanwezig. Om het vermoeden van mijt te bevestigen werd een biopt genomen van de huid welke werd opgestuurd naar het labo. De uitslag van het biopt was inderdaad een beeld van oppervlakkige pyodermie (= huidontsteking) met scabiës (= schurft) en schilfermijt als oorzaak.
De schilfermijt leeft in de oppervlakkige huidlaag, maar kan bij ernstige schilfervorming ook tussen de schilfers leven. De mijten klitten hun eieren vast aan de haren. Besmetting vindt plaats door direct contact, maar de mijten kunnen ook overgedragen worden door luizen, vlooien en vliegen. Jonge dieren, zoals in dit geval, zijn gevoelig.
Als behandeling kreeg Darko antibiotica en pipetten tegen mijt. De behandeling tegen de mijt werd nog 2 keer herhaald met 3 weken tussen. Om de ergste jeuk te verminderen en de schilfers aan te pakken moest Darco regelmatig gewassen worden met een specifieke shampoo.
Het is zeer belangrijk om ook uw andere dieren te behandelen daar schilfermijt zeer besmettelijk is. Het is dus bijna onwaarschijnlijk dat uw andere dieren niet geïnfecteerd zijn. Niet alleen de hond of de kat maar ook het huis moet behandeld worden. Aangezien men spreekt over een zoönose (= infectieziekte die kan worden overgedragen van dieren op mensen), moet u als eigenaar opletten dat u niet besmet wordt. Controleer dus ook uw eigen huid op rode plekjes. Indien het behandelde dier genezen is maar uw huidklachten niet over gaan, gaat u best even langs de huisarts.
Na de behandeling kwam Darko terug voor een laatste controle. De schilfermijt was aangepakt en de huid begon zich terug te herstellen. Jeuk, korstjes en roodheid waren verdwenen en zijn haren begonnen mooi terug te groeien
VOOR DE BEHANDELING
NA DE BEHANDELING
